Day 82

Deze dag begon zo mooi. Eerst even tanken, gratis kopje thee en koffie erbij en daarna eens bedenken wat we deze dag eens zouden kunnen gaan doen.

Bram stelde voor om naar de kringloopwinkel in Winterpark te gaan, daar waren we nog niet geweest en deze winkel stond nog op ons lijstje om te bezoeken.

In de winkel heb ik lekker een rondje gelopen maar werd bij het passen van schoenen niet zo erg lekker.
Gelukkig zat ik al op een stoel, dus had daar steun aan. Al gauw merkte ik dat het niet goed ging en vroeg om 911.
Dit had ik met moeite kunnen uiten aan Bram omdat mijn spraak, door het verlammen van mijn linker gezichtshelft, moeilijk ging. Gelukkig na 10 seconden trok dat weer helemaal bij.
Goh, wat was dat schrikken. Je wil iets zeggen, maar het komt niet fatsoenlijk je mond uit. Ik voelde dat het niet goed zat, daar schrok ik van, maar bleef er wonder boven wonder toch rustig onder.
Vanaf dat moment kwamen de mannen van de ambulance en namen mij onder hun hoede.
Ik ging alleen de ziekenauto in en Bram volgde met onze eigen auto. We reden om 11:15 uur naar het ziekenhuis in Orlando.

In het ziekenhuis heb ik een aantal testen moeten doen.
Waaronder röntgen foto's, CT scan, hartfilmpje en hart ego en later op de avond een 1 uur durende MRI scan.

Bram en Camy gingen 's avonds naar huis en ik probeerde wat te slapen op een afdeling waar continue wat gebeurde.

Pff, was dat even schrikken, ik lig hier goed, tenminste zo voelt het, je wilt eigenlijk niet in een ziekenhuis liggen, maar ik besef mij dat er geen betere keuze is dan deze,  dus we gaan kijken wat mij de verdere dagen gaat brengen.

Bedankt voor het lezen! Sorry voor dit vervelende berichtje, ik had zelf graag ook iets leuks willen vertellen, maar helaas het is niet anders. Ook dit hoort bij ons avontuur.
Duimen jullie voor mij op een snel herstel?

Groetjes, Sylvia & Camy

Bloglovin All About Life Here