Vannacht om 03:00 kwam de zuster. Of ik de MRI scan nu wilde doen of pas om 06:00 uur?
Wat is ze gek geworden of zo, ik lig lekker te slapen, je gaat me toch niet wakker maken voor een test?
Nou, wel dus, hier in het ziekenhuis gaat het 24 uur per dag door.
Ik dacht nu ik toch wakker ben en de test toch moet doen, dan maar gelijk, dan ben ik er morgenochtend van af.
Dus daar ging ik hoor, om 03:30 door het koude ziekenhuis, van de ene kant van het ziekenhuis naar de andere kant, ongeveer een ritje in de rolstoel van 20 minuutjes, zo groot is het ziekenhuis.
Bij de MRI ruimte aangekomen hoorde ik dat de test slechts 20 minuten zou duren ipv 1 uur zoals de vorige keer. Pff dat is goed nieuws. Ik zit namelijk niet zo heel erg tegen de test zelf op, maar tegen de duur van de test, maar 20 minuutjes is goed te doen. Ze willen nu namelijk 1 deel testen en vorige keer hebben ze 3 delen getest. Nek en twee delen van mijn hoofd. Nu 1 deel van mijn hoofd.
Dus na 1,5 uur was ik weer op de afdeling terug en kon ik nog een paar uurtjes slapen totdat Bram en Camy opstonden. Camy wilde vandaag naar school, dus hadden ze de wekker gezet om op tijd op te staan.
De rest van de ochtend was het wachten op de uitslag van de MRI.
Gelukkig voelde ik mij al een stuk beter, dus zat lekker uit het raam te kijken, dat bed had ik nu wel weer gehad.
Om 11:30 kwam de dokter vertellen dat ik wel naar huis mocht. Weer kreeg ik een uitleg over mijn medicijngebruik en een dik dossier met papieren mee naar huis. Maar eerst mijn infusen eruit halen, want een ervan begon behoorlijk te irriteren.
Met het extra pilletje wat bloeddrukverlagend werkt, voel ik mij goed.
Dus we gaan gewoon weer proberen de draad weer op te pakken. Lekker naar huis en nog genieten van twee mooie maanden hier in Florida.
Omdat het vandaag woensdag is en Camy een kort rooster heeft, had het geen zin om naar huis te gaan, maar moesten we even in de buurt van de school blijven.
We zijn heerlijk op een terrasje gaan zitten en een kopje thee gaan drinken, Bram nam lekker een broodje en een kopje soep.
Ook dat voelde toch wel weer heel vreemd. Lekker om weer uit het ziekenhuis te zijn, maar ook wel weer spannend, bang om weer iets te voelen wat niet goed is. Maar volgens de dokter is alles goed met mij. Dus we gaan gewoon weer rustig aan doen en zodra ik het niet vertrouw, dan hup naar het ziekenhuis.
Bij thuiskomst lagen er nog twee leuke kaarten op ons te wachten.
Bedankt Hetty en Esther, wat een leuke thuiskomst.
Camy ging gelijk even met oma facetimen, omdat daar haar engelse nichtjes en neefje op visite zijn voor een paar nachtjes. Zij wilden hen wel even spreken nu haar engels stukken beter is.
Bedankt voor het lezen!
Groetjes, Sylvia & Camy
Hey Syl nu is het wel weer ff mooi weest denk met dat rare gedoe van je :s. Ik hoop dat jullie de laatste maanden nog ff onbezorgd kunnen genieten met zn allen. Gr Michael ps. erg leuk ( en jaloersmakend :) om al jullie belevenissen hier te lezen.
BeantwoordenVerwijderen