Na alle commotie van gisteren, heb ik toch wel lekker kunnen slapen. Ik denk dat ik nog niet helemaal snap wat er gebeurd is, het ging allemaal zo snel. En goh, wat voelde ik mij beroerd. Ik had geen pijn, maar voelde wel dat mijn lichaam enorm aan het werk was.
Mijn bloeddruk was aan de hoge kant waardoor er een kleine tia heeft plaatsgevonden, dit vertelde de dokter vanochtend aan mijn bed. Ja, dat mijn bloeddruk hoog is dat wisten we al, daar slik ik immers al jaren lang pillen voor, maar dat dat dit kon veroorzaken, daar had ik niet op gerekend. Het is echt een sluipende moordenaar.
Inmiddels lig ik hier dus te wachten op uitslagen van doktoren, horen wat ze met me gaan doen.
Het infuus zit inmiddels in mijn arm en bloed afnemen hoort er nu ook bij als dagelijks ritueel.
Ik krijg twee pillen voor cholesterol en een aspirine (als bloedverdunner) en een pil voor tekort aan vitaminen B12 voor de rest nog even geen bloeddrukverlagende medicijnen, die staan even op hold.
Ik mag wat eten van de zuster en krijg de menukaart voor mijn neus. Goh, het lijkt wel een restaurant, alles kan je bestellen van hamburgers tot pizza's, salades en soep en zo te zien is het niet allemaal super gezond. Ik had geen enorme honger dus bestelde wat fruit en yoghurt.
Op het bord in je 'kamertje' laten ze je weten welke dag het is, welke zuster je helpt en wat het doel van de dag is.
Mijn doel voor vandaag wat zij voor mij hebben gesteld is: safety rest sleep!
Lijkt mij ook een heerlijk vooruitzicht. Ben namelijk best bang, als ik maar niet nog een keer zo'n tia krijg...
Om 21:00 kwam de dokter mij vragen of ik open stond voor een TEE test. Een test waar ze achter mijn hart zouden kunnen kijken met een camera.
Omdat alle andere testen goed waren, wilden ze toch verder zoeken en zeker weten of er niets achter mijn hart zou zitten wat de tia veroorzaakt heeft.
Om deze test te doen moet je een slang (camera) in je keel en daar zag ik enorm tegen op. Maar dacht ik, laat ik het nu maar doen, dat kijken ze mij helemaal na en kan ik gezond het ziekenhuis weer uit.
Oke, we doen het! Vanaf vanavond 12:00 uur mag ik niets meer eten, zodat de test morgen goed uitgevoerd kan worden, ze gaan tenslotte toch je slokdarm in en dat is niet zo handig met een ontbijtje en lunch in je buik.
Om 21:30 uur kreeg ik te horen dat ik van de observatiekamer (een kamer met 5 andere mensen, gescheiden d.m.v. een gordijn) af mocht en een eigen kamer zou krijgen, eentje met een uitzicht op de 9de verdieping.
Alleen heel jammer dat Bram en Camy net naar huis waren, ze konden eigenlijk nu al blijven en op mijn kamer slapen. Nou, als ik morgen nog moet blijven dan moeten zijn ook maar bij mij blijven slapen. Gezellig en vertrouwd met mijn liefjes op een kamer. Het ziekenhuis is toch 45 minuten rijden.
Zo nu eerst maar eens slapen, voor zo ver het kan, want om 00:00 uur en 04:00 krijg ik weer controle aan mijn bedje.
Bedankt voor het lezen!
Groetjes, Sylvia & Camy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten